ΣΤΑΓΟΝΕΣ  ΣΙΩΠΗΣ

Ακροβατώ απάνω στων χειλιών σου τη σχισμή,
κι είν΄η σιωπή σου αυτή που με κρατά μην πέσω,
άγια σιωπή...
 

Λάμνω στη θάλασσα των λογισμών σου,
 θάλασσα πολυκύμαντη
κι αγέρας η σιωπή σου.

Επώδυνος συντονισμός με την αναπνοή σου.
Και ξετυλίγεται αργά της προσμονής ο μίτος…