ΣΤΑΓΟΝΕΣ  ΖΩΗΣ
"Τρέχεις ξωπίσω μου
και θέλεις να με φτάσεις.
Τα χέρια απλώνεις, με φωνάζεις,
δεν ακούω...
Στους χτύπους της καρδιάς
δεν  υπακούω.
Τρέχω κι εγώ

και κάτι άλλο κυνηγώ...
Αν το προλάβω… "

Κυνηγημένοι, μοναχοί,
φορέσαμ' ένα προσωπείο.
Πιστέψαμε πως μας ταιριάζει
και πλανηθήκαμε...
Και χάσαμε το πρόσωπο,
και χάσαμε την ίδια τη ζωή.

"Κι όμως υπάρχουνε  στιγμές,
που σε θυμάμαι,
σε σκέφτομαι
και νοιάζομαι για σένα.
Είν' οι σταγόνες της ζωής
που ξέμειναν στη χούφτα μου…"